Ben bugün saat 11.45 civarında delireyazdım.
Mutluluktan delirmek mümkünmüş onu anladım.
Entendantel bir konuşmamızda böyle bir an yaşayabileceğinden söz etmişti ama benim aklım almamıştı doğrusu. Onun için mümkün görünüyordu. Benim için uzak bir ihtimal. Mutluluktan delirmem için bir sebep yoktu. Ben öyle sanıyordum.
Varmış.
Ağlamak istiyorum bağıra bağıra, sarsıla sarsıla, yanımdakilere sarıla sarıla. Sonra o ağlamalardan kontrolsüz kahkahalara geçmek istiyorum. Sonra o kahkahalardan derin derin iç çekmelere ve uzun suskunluklara. Rakı içmek istiyorum, bağır çağır şarkı söylemek istiyorum. Hatta geç olmadıysa saat ben bir koşup gelsem. "Olmaz" mı diyorsunuz, o zaman sizi bir öpsem? Aklıma mukayyet olamıyorum, siz tutsanız biraz, belki söz geçirirsiniz. Şu saat oldu hâlâ geçmedi bu hissiyat. Sabaha çıkmam bu gidişle, serotonin doz aşımından olacak ölümüm. Cesedim güzel olacak sanırım.
Ben bugün saat 11.45 civarında delireyazdım. Hâlen o ince çizgide mücadele ediyorum.
"Çok korkuyorum doktor bey, ya aklımı başıma alırsam?"
oh oh ne güzel.. pek şahane.. bak mesela sen mutlu olunca sebebini bilmesem bile ben de oldum..
ReplyDeleteSebebini en kısa zamanda sana da aktaracam baco. Merak buyurma. Fakat sadece mutluluğumu sömürüp beni deliliğimle başbaşa bıraktığın gözümden kaçmadı. Sensin deli tamam mı!
ReplyDeletehalka sürüyo mu peki? öyle bi kafayla okudumki az kalsın senin için üzülecektim. mutlu olmuşken insan delireyi yazarmı lan? o delire ki sadece hiç bir şey yolunda gitmediğinde yazılmalı. peki nedir bunun sebebi dostum? anlat bana, paylaş kardeşle
ReplyDeleteÇok güzel... böyle olunca bana da haber ver. Belki bulaşır... Senin adına sevindim.
ReplyDeleteMabutuner, sen bir gidebilsen bence delirmenin kralını yaşayacaksın. Mecnun olup çöllere düşeceksin ki ortamda son derece müsait.
ReplyDelete