Pek az okur pek az çevirmeni sever, beğenir, takdir eder. Pek çok okur birçok çevirmeni beğenmez, yetersiz bulur, öteler. Okur ile çevirmen arasındaki bu gerilimli ilişkinin nedeni, aynı zamanda ikisinin bir arada bulunmasını zorunlu kılandır: yazar. Dil bilmez okur için dilini bilmediği yazara ulaşmanın tek aracı çevirmendir. Bazı okurların bazı dilleri bilmesi bu savı çürütmez. Her okur için dili bilinmeyen bir yazar ve o yazara ulaşılmak için kullanılan bir çevirmen mutlaka söz konusudur. Oysa bir yazara çevirmen üzerinden ulaşmak okur için tarifsiz bir acı kaynağıdır.
Okur ki -yazarın sadık aşığıdır- en güçlü rakibi çevirmene -ki yazarın aslında ilişki içinde olduğudur- muhtaçtır. Onun gözü yazarından başkasını görmezken, yazarı aslında her satırında kendisine ihanet eden bir hainle birliktedir. Sadık okur, aşk nesnesine yapılan ihaneti satır satır okurken elinden bir şey gelmez. Çevirmen yazarın cümlelerine sözcük sözcük dokunup, metni satır satır soyup dökerken bütün sinsiliğiyle okura bir bakış atar.
Okur ile çevirmenin rakipliğinin sona ermesinin tek koşulu, okurun çevirmene DE aşık olmasıdır. Aşık olduğu yazarın metnini aşık olduğu çevirmenin kaleminden okuyan okur için ihanet değil, olsa olsa bir paylaşım söz konusudur. O ki dünyanın en mutlu okurudur, nadirdir.
No comments:
Post a Comment
Söyle, içinde kalmasın.